حرم عشق کربلاست و چگونه در بند خاک بماند آنکه پرواز آموخته است چگونه از جان نگذرد، آنکه می داند جان بهای دیدار است.
«شهید آوینی»
اینجانب عبدالحقیر العاصی مهدی طهماسبی فرزند عبدالکریم با یقین کامل و از عمق وجودم اقرار می کنم:
«اشهد ان لا اله الا الله و اشهد انّ محمّدا رسول الله و اشهد ان علیا ولی الله»
با شهادت به یگانگی خداوند متعال و با شهادت به نبوت حضرت خاتم محمّد بن عبدالله (ص) و با شهادت به امامت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) و فرزندان طاهرینش تا مهدی موعود روحی فداه وصیت نامه خویش را آغاز می کنم.
خداوند حکیم را هزاران مرتبه شکر که در خانواده‌ای شیعه و دوازده امامی متولد شده‌ام. هزار و هزاران شکر که توفیق پوشیدن لباس مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به من عطا شد و خدا را هزاران شکر که توفیق خدمت در کسوت مربی و خدمت به سربازان امام زمان روحی فداه در قالب دانشجو به من عطا شد.
خدا را هزاران مرتبه شکر و سپاس که مجاور و همسایه بی‌بی فاطمه معصومه سلام‌الله‌علیها شدم و در آخر خداوند متعال را هزاران شکر که در عصر انقلاب و خمینی کبیر (رضوان الله علیه) و زعامت امام سید علی خامنه‌ای مدظله العالی زندگی می‌کنم.
… نوشتن وصیت‌نامه هر چند بوی مرگ و جدایی می‌دهد ولی در واقع آماده‌شدن جهت زندگی ابدی است. لذا بوی زندگی واقعی دارد نه زندگی کاذب. همچنین انسان را یاد خدای رحمان و مرگ و معاد می‌اندازد تا ذره‌ای به فکر اعمال و رفتار، گفتار و نیات خویش باشد و دقیقاً به خاطر همین علت‌ها است که در آیات قرآن کریم و روایات ائمه معصومین علیهم السلام توصیه به نوشتن وصیت‌نامه شده است. انگیزه اصلی‌ام در نوشتن وصیت‌نامه سفر دوباره‌ام به سمت خانم زینب کبری سلام‌الله‌علیها و قرار گرفتن در زمره‌ی مدافعین حرم است. هر چند به خوبی واضح است که مثل منی لیاقت این مدال افتخار آمیز را ندارد ولی چه می‌شود کرد که عادت این خانواده احسان و کرم است. « و عادتکم الاحسان و سجیتکم الکرم…»
… در این فاصله‌ی دو ماه و نیم از پایان سفر اول به سوریه تا این سفر سعی کردم بعضی از اعمالی که به نظرم مانع لطف و نظر خاص خدای متعال و حضرت زینب کبری سلام الله علیها و رسیدن به مقام شهادت باشد را جبران کرده و در جهت رضای حضرت حق بیشتر بکوشم.
البته هدف اصلی این نبرد برای من اول پیروزی، دوم پیروزی، سوم پیروزی و چهارم شهادت در راه خداست که در حقیقت پیروزی نهایی در هدف چهارم است. به فرموده خدای متعال چه کشته شویم و چه بکشیم پیروزیم و این بزرگترین لطف حضرت حق است که ما در همه حال پیروزیم و شکست برای ما بی‌معنی است.
… بنا به فرمایش امام حسین علیه‌السلام انسان ها بنده‌ی دنیا هستند و دین لقلقه زبانشان. اما وقتی حوادث و امتحانات جدی پیش می آید آن وقت «قلّت دیانا» دین‌داران اندک می شوند. لذا به نظر بنده حقیر امروز هر کس به بهانه‌های مختلف نمی‌خواهد در این راه قدم بگذارد و جزء مدافعین حرم باشد، داوطلب نمی‌شود، دلش نمی‌تپد، تلاش نمی‌کند، خواب ندارد و دغدغه ندارد (حال آن بهانه هر چه می‌خواهد باشد اعم از زن، فرزند، پدر و مادر، زندگی، پول، درس و دانشگاه و …) یقیناً اگر صحنه کربلا هم بود دقیقاً با همین بهانه‌ها کمکی به حسین علیه‌السلام نمی کرد. این اعتقاد من است اگر چه ممکن است اشتباه کنم ولی این‌طور فهمیده‌ام؛ زیرا فریاد هل من ناصر ینصرنی ارباب متعلق به همه زمان‌ها است و کهنه نمی‌شود.
در این مسیر شبهات و تهمت‌های فراوانی به مدافعین حرم زده می‌شود اعم از گرفتن پول، مبارزه در راه بشار اسد، مبارزه در راه اعراب یا اینکه اگر وطن بود ما هم می‌رفتیم و… خیالی نیست وعده ما با همه این تهمت‌زنندگان و شایعه‌سازان باشد با حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها. اگر چه همه این شبهات و تهمت‌ها جواب‌های بسیار واضحی دارند که تا الآن بارها و بارها گفته شده‌اند. اگر من سراپا تقصیر را فاکتور بگیرید به نظرم مدافعان حرم از بابصیرت‌ترین افراد زمان حال ما هستند. زیاد شنیده‌ام که می‌گویند دو تا بچه‌داری چرا می خواهی بروی؟ طوری می‌گویند به خاطر بچه‌هایت نرو که انگار من معنی زن و بچه را نمی‌فهمم و بویی از عشق نبرده‌ام یا دلم از سنگ است! اما به نظر من حقیر، کاملاً بر عکس است. رزمندگان و مجاهدان در همه زمان‌هایی که زندگی کرده‌اند عشقشان و محبتشان به خانواده صدها برابر بیشتر از کسانی است که ادعای فهمیدن بچه و زن و پدر و مادر و اقوام دارند. ادعای عشق و عاشقی دارند اما در این میان نکته‌ایی وجود دارد که این قدر راحت از همه چیز دل می‌کنند. عشق من به همسر عزیزم و فرزندانم و پدر و مادرم و اقوام با وجود همه شیرینی و لذت در مقابل عشق به ذات اقدس حق، عشق به آقا رسول الله، امیرالمؤمنین و در یک کلام عشق به همه اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام پشیزی ارزش ندارد.
اگر عشق به خانواده هست که هست در راستای همان عشق‌های واقعی است و لاغیر. راز دل کندن سریع و آسان از همه چیزهای اعتباری همین است و بس. اگر عشقمان به خانواده هم زیاد است به خاطر توصیه‌های همین عشق‌های واقعی است که محبت به خانواده را توصیه کرده‌اند.
والله والله بنده هیچ نگرانی و سر سوزن دلواپسی برای همسر و فرزندانم و پدر و مادرم ندارم که بعد از من چه می‌کنند. زیرا اگر آنها در خط حق و خط اهل بیت علیهم‌السلام و ولایت باشند پس یقیناً اهل من هستند و خداوند متعال وعده داده که خودش خون بهای شهید است و حال کدام یک از مدعیان جرأت دارد قیمتی بر این خون بها بگذارد که قرار است به اهل من برسد. و اگر زبانم لال در مسیر الهی قدم بر ندارند، نسبتی هم با من نخواهند داشت. طبق فرمایش حضرت آقا و مولایم سید علی خامنه ای مدظله‌العالی شهادت مرگ تاجرانه است. به هر حال دیر یا زود باید از این دنیا رفت و چه بهتر که به این طریق این انتقال صورت بگیرد.
البته برخی فکر می کنند که اگر به این سفر نمی رفتم الآن سالم بودم و می‌دانم قطعاً به همسر و پدر و مادرم هم خیلی طعنه خواهند زد. جواب این افراد یاوه‌گو همان جواب قرآن است که اگر قرار بود مرگ من الآن فرا برسد، من اگر در خانه هم بودم با پای خودم به قتلگاه می رفتم. پس این سفر قرار نیست لوح ازلی حق را دچار تغییر و و نقصان کند. بلکه همه چیز در راستای حکمت خداوند متعال است.
رهبری در این زمان بسیار مظلوم هستند و خیلی از کسانی که روزگاری در کنار امام راحل بودند (البته به ظاهر) الآن رهبری را تنها گذاشته‌اند و نظرات گستاخانه خودشان را در مقابل نظرات صریح رهبری بیان می کنند. اینها سعی می کنند نور خدا را با دهانشان خاموش کنند، زهی خیال باطل . خداوند بهتر می داند که رسالتش را کجا قرار دهد. لذا عاجزانه از همه خانواده‌ام به طور خاص و همه دوستان و همه کسانی که صدای من به گوششان می رسد خواهشمندم که در خط و مسیر ولایت مطلقه فقیه باشید تا این انقلاب آسیبی نبیند.
حضرت آقا در طی سفرشان در سال 89 به شهر مقدس قم در دیدار با طلّاب فرمودند که دشمنان انقلاب فهمیده‌اند که آنتی‌تز انقلاب در درون حوزه‌های علمیه است. این را خودشان را هم نفهمیدند و برخی از داخلی‌ها به آنها فهمانده‌اند. و بارها و بارها نیز مسئله نفوذ را بیان کرده اند. لذا از همه دوستان، اقوام، همکاران، خانواده و همه ملت ایران و همه ملت های آزادی‌خواه جهان عاجزانه تقاضا دارم با بصیرت کامل قدم جای پای رهبری بگذارند و به عناوین اعتباری دیگر نظیر سردار، آیت‌الله ، مرجع تقلید و … که خدای نکرده در این مسیر نیستند توجهی نکنند.
همه ما مسئولیم و خداوند نیز هیچ قوم و خویشی با ما ندارد و اگر خدای نکرده این انقلاب توسط ناآگاهان و کج‌فهمان ضربه بخورد این اسلام عزیز تا سالها نمی تواند قد علم کند و یقیناً مهم‌ترین سؤالی که در قیامت از ما خواهند پرسید همین نعمت خواهد بود.
در پایان خاضعانه اعتراف می کنم که روسیاه و گنهکارم و واقعاً و بدون تعارف هیچ چیزی در اعمال و رفتارم ندارم که دلم را به آن خوش کنم و واقعاً خود را تهیدست می‌بینم و فقط چشم امیدم، لطف حضرت حق و اهل بیت عصمت و کرامت علیهم‌السلام است که دستم را بگیرند. در جایی که امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می فرمایند« آه من قلّه الزاد و طول الطریق و بعد السفر و عظیم الموعود» که اگر مشیتش تعلق گیرد ان شاألله شامل حال گنهکارانی مثل من شود.
از همه کسانی که مرا می شناسند عاجزانه طلب می‌کنم این حقیر سراپا تقصیر را حلال کنند و اگر با رفتار، گفتار و … باعث رنجش خاطر آنها شده‌ام شدیداً عذرخواهی کرده و التماس دعای خاص دارم. ضمناً به حرمت این آشنایی اگر چه به لطف خدا نماز و روزه قضایی بر گردنم نیست ولی به رسم رفاقت اگر می‌توانند یک روز نماز و یک روز روزه برای من قضا کنند شاید به مدد اخلاص شما و عمل شما کمبود اعمال من حقیر جبران شود.
از همه عاجزانه تقاضا دارم در فراغ من جزع و فزع زیادی نکنید که باعث خوشحالی دشمنان اسلام بشود. اگر قرار است گریه‌ای باشد و سینه‌ای زده شود حتماً به یاد مصائب اباعبدالله الحسین علیه‌السلام و اهل بیت طاهرینش باشد که در این مسیر هر چقدر گریه کنید جا دارد. مواظب باشید با حرکات و رفتارتان دشمن شاد نشویم. زیرا دشمن اصلی ما یعنی صهیونسیت جهانی و آل سعود (آل یهود) به این مراسمات توجه دارند و با حزن ما شادی می‌کنند. همه را به صبر سفارش می‌کنم. ان‌شاءلله صبح ظهور نزدیک است.
از همه خواهران و همسر، مادر و زنان فامیل و همه زنان ایران اسلامی می‌خواهم که احترام چادر به‌عنوان حجاب برتر اسلامی را نگه‌دارند و محجبه باشند، همانطور که یقین دارم هستید و بدانید که من و امثال من می‌رویم تا چادر از سر شما نیافتد.
دوست دارم حتماً در شهر مقدس قم دفن شوم. یا در گلزار شهدای علی بن جعفر علیه‌السلام تا در دهه محرم قبرم میزبان عزادارن اباعبدالله الحسین علیه‌السلام باشد یا در کنار شهدای گمنام فاطمیون و مدافع حرم در بهشت معصومه سلام‌الله‌علیها.
حتماً در قبرم مقداری تربت کربلا بگذارید. کفنم را از کربلا گرفتم. اگر بشود لباس مشکی‌ام که زمان ورود به سپاه در هیأت عزاداری پوشیده‌ام مزین به نام حضرت اباالفضل علیه‌السلام است را تنم کنید تا قبرم بوی حسین علیه‌السلام بگیرد.
حتماً در تشییع جنازه ذکر حسین علیه السلام برقرار باشد. هرکسی با هر وضعیتی در تشییع جنازه من آمد و شرکت کرد ایرادی ندارد، همه مهمان هستند و احترامشان واجب است؛ هیچکس را با هیچ بهانه‌ای از در خانه نرانید همانطور که در عزای اباعبدالله الحسین علیه‌السلام هرکس با هر وضعیتی شرکت می‌کند.
الهی قلبی محجوب و نفسی معیوب و عقلی مغلوب و هوایی غالب و طاعتی قلیل و معصیتی کثیر و لسانی مقر بالذنوب، فکیف حیلتی یا ستار العیوب و یا علّام الغیوب و یا کاشف الکروب. اغفر ذنوبی کلها به حق محمّد و آل محمّد (صلی الله علیه و آله و سلّم). یا غفار یا غفار یا غفار یا ارحم الرّاحمین.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی از نهضت خمینی محافظت بفرما. خامنه‌ای امام، مرجع عالی مقام به لطف خود نگهدار. رزمندگان اسلام نصرت عطا بفرما. دیدار روی مهدی نصیب ما بگردان. آمین یا ربّ العالمین
الحقیر العاصی مهدی طهماسبی
1395/3/9 . قم المقدسه
بازگشت به صفحه نخست سایت